ONfile

Stel, ik ben ontvoerd. Ik heb geen idee in welk land ik ben, ik zit opgesloten in een huis. Het eerste wat ik zou doen, is naar de wc lopen. Als ik daar een boek, een kruiswoordpuzzel, vaasjes, kaarsen, een agenda, allerlei geurtjes en foto’s zou aantreffen, zou ik direct weten dat ik in Nederland ben.

Ik heb al aardig wat rampen en noodsituaties meegemaakt in mijn leven. Nu voor het eerst ook eentje in Nederland.

ANWAR BURGERT IN | 'Waarom trouwen jullie met je neef en nicht?', krijg ik regelmatig als vraag van Nederlanders. Ik neem aan dat mensen met 'jullie', alle Arabische mensen ter wereld bedoelen. Maar eerlijk is eerlijk, voor mij was er ook een nichtje aangewezen.

COLUMN | Ik vind veel vies. Daar ben ik achter, sinds ik in Nederland ben. Niet omdat het hier niet schoon is, integendeel. De straten, parken en tuinen zijn vele malen schoner dan in Syrië. Misschien daarom juist leren Syriërs dat onszelf ontdoen van vuiligheid, belangrijk is.

ANWAR BURGERT IN | ,,Nee oma, u hoeft mij geen vlees op te scheppen, want ik ben vegetariër.’’ Ik stel me wel eens voor dat ik dat zou zeggen in mijn familie. Mijn oma zou me een klap verkopen. Daarna zou ik met gebogen hoofd het vlees alsnog opeten.

"Zijn zwangere vrouwen verwend en verzinnen ze dat hun ongeboren kind een ijsje nodig heeft, een aardbei of granaatap­pel?"

‘He, je hebt het plastic nog om je koelkast’', zei ik tegen een Syrische vriend waar ik op bezoek was. ,,Ja, voor mijn toekomstige vrouw hé’', antwoordde hij.